Bunca Canlı İçinde Şiiri - Sinan Karakaş

Bunca canlı içinde, etim, derim, kemiğim,
Akılla donatıldı, belli oldu kimliğim,
Bazen su gibi aktım, yıktım tüm bentlerimi,
Bazen de baraj oldum, hüzünlendi yüreğim,

Et deri kemik midir, insanı insan kılan,
İnsanı bilmeyenin, her anı olur ziyan,

Yollar çıktı karşıma, ak, gri ve karası,
Bilmiyorum ne çeker, günahımın darası,
Bazen nedamet duydum, tevbe ettim Allaha,
Günah işlerken oldum, nefsimin madarası,

Et deri kemik midir, insanı insan kılan,
İnsanı bilmeyenin, her anı olur ziyan,

Dalgalandım çoğu kez, boğulmak üzereydim,
Baktım boğulacağım, secdelere eğildim,
Hemen unutuverdi, nefsim yaşananları,
Batmak üzere olan, sanki ben hiç değildim,

Et deri kemik midir, insanı insan kılan,
İnsanı bilmeyenin, her anı olur ziyan,

Biri uyarsa beni, ona düşman olurdum,
Onu susturmak için, bahaneler bulurdum,
Bazen ezilmiş oldum, bir köşeye büzüldüm,
Bazen kibirlenerek, baş köşeye kuruldum,

Et deri kemik midir, insanı insan kılan,
İnsanı bilmeyenin, her anı olur ziyan,

Döndüm geriye baktım, günahlarım kabarık,
Karşımda bir manzara, onun adı mezarlık,
Yeniden tevbe ettim, tevbe-i nasuh ile,
Af etmezse Allahım, benim sonum karanlık.

Et deri kemik midir, insanı insan kılan,
İnsanı bilmeyenin, her anı olur ziyan,