Bunamis Adam Şiiri - Hasan Hazani

Doğusu kaybolmuş batısı ile
Hovardalık yapmak ister bunamış
Ölü gibi durur yatısı ile
Ayaklanıp kalkmak ister bunamış

Kurumus yoz'lara,mera'ya dönmüş
Sıcağı olmayan seraya dönmüş
Suları kurumuş dereye dönmüş
Çağlayıpta akmak ister bunamış

Şahını kaybetmiş mat olmuş gibi
Duramaz ayakta yat olmuş gibi
Ceryansız ampülü vat olmuş gibi
Şimsek olup çakmak ister bunamış

Daha yeni doğmuş bebek misali
Karnı ağrır isal olmuş timsali
Ellerinde baston değnek asalı
Denizlere dalmak ister bunamış

Bedeninin feri gitmiş dermansız
Götü, başı tutmaz duruyor cansız
Bu haliyle duramazda hiç yarsız
Ne bulursa sarmak ister bunamış

Aklın, fikrin takmış karıya, kıza
Zevki alemlere cümbüşe,saza
Çıkarsa bu sene bahara yaza
Bir kaç daha almak ister bunamış

Hazani tanıyor böyle birini
Aklını kaybetmiş maraz, şerini
Şimşir tarak ile tarar kelini
Sırma saçlar salmak ister bunamış.
(h.hazani)