Buna Üzgünüm Şiiri - Veysel Şimşek

Bolluk bereketin olduğu çağda,
Köy değil şehirde değildir dağda,
İnsanlık çığırdan çıkmış ne fayda,
Yok olmuş insanlık buna üzgünüm.

Evlat babasına suratını asar,
Baba boyun büker ah edip susar,
Bumu memlekete yakışan eser,
Sevgi, saygı bitmiş buna üzgünüm.

Nedir? Bu gidişat Nedir? Bu çaba,
Şefkati, hoşgörü bitmiş merhaba,
Örneğin kış günü yanmayan soba,
Sönmüş tütmez baca buna üzgünüm.

Küçüktür büyüğe hüküm yürüten,
İyi bir iş yapmış gibi sırıtan,
Boş kafa, boş hayal zaman eriten,
Sonumuz mu geldi buna üzgünüm.

Cahildir karanlık yolun gölgesi,
Aydınlığa sebep olur dalgası,
Veysel der; Dürüstlüğün belgesi,
Kalmamış nedeyim buna üzgünüm.