Bumerang Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Kaç kez öpmüştü dudaklarını oysa.
Kaç kez kestane ağacını yoklamışlardı.
Bahçeliydi evleri,sokağın başındaydı.
Gelinlik bakmışlardı vitrinlerin önünde.
Eve geç kalmışlardı kaç kez.
Yağmurların altında ıslanmışlardı...

Nâmahremliğine bile gölge düşmüştü oysa.
Elinin değmediği yer kalmamıştı.
Sonra bir fiske vuruşuyla kırıldı çömlek.
Bir yudumluk viski bardağında çözüldü.
Benden önce seni vurdu Bumerang.
Yıllar var ki yüreğin bende kaldı.
Bedeninden ne çiçekler açtı renk renk.
Bildim ki seni seven bir gönüldü.
Üstüne kapanan kepenk...

Ne geçen zaman...
Ne de yaşananlar.
İşlememişti ruhuna...
Ne küstün,ne darıldın,ne konuştun...
Ne bir yar,ne bir sevgili,ne bir arkadaş oldun.
Kala kala kalan sadece senden
Yalın ve sessiz bir dostluğun...

Bu gün kestane ağacının altında,
Söz veriyorumlarla başlayıp,
Yapamadımlarla biten yılları sorguladım...
Son bir kez olsun basayım bağrıma.
Alayım kollarıma,dokunayım saçlarına...
Dedi var git yoluna benden sana son dua.
Sevdim seni ama olmadı denge denk...
Dönüp gelip vuracak bak bumerang
Dilerim seninde olsun üstüne bir mutlu kepenk....