Bulutun Sevdâsı Şiiri - Selami Ataşlar

Bulut, sevdâsını dağın üzerine yaydı
İlkin dağ, vaziyeti pek de anlayamadı
Derken; gök gürledi yer aylandı
Bulut, Dîdâr olup ipil ipil ağ(la)dı.

Meğer ki bizim şunculayn bulut
Gele-çata eğile-dikile süzüle-yoğuşa
Hasretine ki bencileyn bir dağın
Dilsiz gümansız şartsız fermânsız
Sadece ve sessizce sevdalandı.

Bâzı kânunları vardı Cenâb-ı Mevlâ'nın;
Adı sünnetullâh diye de anılan
Ki onlardan birisi sevdâlanmaktı
Hasrete sevdâlanmak; yürek isterdi, hayâydı, âr'dı.

Şems dahî bahsetmişti behrinde zamânın
Fenâdan arınmak bedel: vâsıl olmaktı
Mevlâna o bedele 'şeb-i arûs' demişti
Kimininse kalbinin zümrüt tepelerinde
Yeşertmek için küme küme birikip de
Hasretle yağmaya sevdâlı diğergâm bulutlardı.
. selâm ile