Bulutlarla Sevişir Bir Adam

Nafaka arıyordu göklerde, bulutlara değecekti sanki elleri
Umudun durgun gölleriydi daldığı, düşse parçalanacaktı
Bileklerindeki titreyişlere hükmetti bir an, korkaktı dilleri
Dudağında yarım bir ıslık, vedaydı şimşekle birlikte çakan
Acımsı bir tadımdı mutluluk, ölümdü ona derinden bakan

Kimi saraylarda mutsuzdu dolaşır iken, kimi güneşi avuçlardı
Gönlündeki yükü boşaltırdı sıcacık bir yuvada, geceleri ağlardı
Eskimiş mevsimleri biriktirirdi delik cebinde, yokluğa yanardı
Bilmezdi ömürsüz ve başıboş yangını, ay ışığında tütün sarardı
Yağmurda yıkardı saçlarını, sessiz çığlıklarla içten içe kanardı

Her inilti ağrıyla başlamazdı oysa, sözcükler kınalı bir umuttur
Göğsümde kanlı bir bıçak hayat, hüzünlerin derinliği soyuttur
Renkli bilyelerle sevişir düşlerde çocuklar, öyküler somuttur
Bulutlarla sevişir bir adam, gözyaşlarını hep rüzgâr kurutur
Döner devranın garip çarkı durmadan, bir gün onu da öğütür