Bulutlar rahmetini kesmeden

Beyaz bir kibir siyah bir delalet
Hızla kirleniyor insan, lekesidir dünyanın
Birleşmiş niyetler
Havariliğine soyunmuş firavunun
Her gün daha da azıyor baltacıları
Aldılar Esma’nın gözlerinden güneşi ve maviyi
Ticaret yolları genişlesin diye

Ebabillerin gagasında taş sarı bir sabır ile beklemede
Ne kadar duam saklıysa gecenin rahlesinde
Acılarına kardeş
Ecnebi sırıtışlara inat bakışı hürriyete yükseliyor Adeviyye’nin
Bir gül daha açsın diye yeryüzünde

Ey acının uçurum hali
‘Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır’ ¹
Her gözyaşın içimde bir tabut
Bağışla beni
Bana yağmuru değil çocuklarını anlat
Yusufî bir bakışla sevmek onları
Öyle mahzun “anne ne olur uyan” diyerek
Koca bir ümmete değiyor gözleri

Dönüyor birbirine sırtını
Kısa metrajlı mümin kardeşler
Yusuf’u kuyudan çıkaran kovanın ipi kopmakta
Gel nebi, dudaklarını değdir ölü kalplerimize!
Bulutlar rahmetini kesmeden
Tut ellerimizi

1. Sezai Karakoç

Behçet Gülenay