Ayverâ Şiiri - Behçet Gülenay

tut kalbini aydınlığa, özgürlüğe ve kitaba
ruhumda ramazan akşamları
orucundayım aşkı var edenin
bir anne kadar müşfik
ağaçlar soyunurken
ben seni giyiniyorum ömrün baharında

sen benim en güzel akrabamsın
dua dua adın dudaklarımda bir şehrâyin
bir sevda ki feveran ediyor
ne olur gül ayverâ
seni düğüne hazırlar gibi sevmeliyim

azgın iştahların zifaf yatağı
hercai ve kaypak
bense vakur ve vefakâr bir aşk neşidesiyim
kır mührünü ayverâ
göklerden firuze şehirleri ayaklarına sereyim
ağlarken gözlerini görmemeliyim
gözlerini çekme üstümden
kapkaranlık oluyor, dünyayı göremiyorum

sana yöneldiğimde
bütün güzel çiçekler dökülmeli gülüşlerine
dinlemeli sevinç şarkıları kuşların gagalarından
senin yurdun benim ayverâ

gün gibi gelip ay gibi gitme
gel aşk mabetlerinde sevincimi paylaş
tutulan dillerin olayım en mutsuz anlarında
bir ayet duruşudur kalbine yapmak evimi
ömrümü onarır gibi bakıp bakıp gülüşün
içimde bir şey göğeriyor ayverâ
kitaba var gücünle sarıl ve gül
hayat bizim için bir düğün olmalı

Behçet Gülenay