Buluşur Gider Şiiri - İbrahim Okur

BULUŞUR GİDER

Adem Havva ile,başlayan kullar,
Canı cananıyla,buluşur gider.
Amentüyü nakış,işleyen diller,
Canı cananıyla,buluşur gider.

Mü’min olan,mutlak,ibadet eyler,
Hakka tabi olmuş,dünyayı neyler,
Kamil olan insan,özünden söyler,
Canı cananıyla,buluşur gider.

Sevda çeken aşık,yanar kavrulur,
Mihnet ile halden,hale savrulur,
Elbet çile çeker,kanar yoğrulur,
Canı cananıyla,buluşur gider.

Mürit mürşidine,sadık olanda,
Gâhı ağlar güler,güller dalında,
Erer muradına,menzil alanda,
Canı cananıyla,buluşur gider.

İbrahim halilin,asîl soyundan,
Figaniyim aşkın,pâk-i suyundan,
Hissedâr olunca,gülşen payından,
Canı cananıyla,buluşur gider.

Aşık Figani / Gümüşhane