Yılların yorgunluğunu yüzünde biriktirmiş
Bir kadın geçti içimden
Saçlarında çilesi, sesinde hüzün
Ve de hayata yılgın
Dipsiz kuyularındaydı kendinin
Kendi enkazının altındaydı
sandallar açılır her sabah bu sulardan
onlarla beraber açılır benim de
ufka doğru hayallerim
gün henüz ışımadan
birden aklıma gelir
aramızdaki engin deniz
anlamsız bakışlarında yakaladığım
farklı anlamlar gibisin
donuk kaldı duyguların
sen bana suskunsun
konuşmayı bilmeyen bir çocuğun
ağlaması gibi sözlerim
uzaktan sevmeyi sevmek bildiğim
senede bir gün çıkıp gel/sen
ve hayata geç kaldığını
sadece o gün olsun düşünme/sen
benim erken gelişime inat
sen her şeyi unut
içime defnettim bugün seni
yerin hep orasıydı ya hani
yine orada kal istedim
dudaklarımdan silinirken adın
gözlerimden son düştüğün yerden
kaldırdım bende kalan cenazeni
olur olmaz zamanlarda
geliyorsun aklıma
bazen yorgun aynalarda
karşıma çıkıyorsun
bazen de bir şarkıya eşlik ediyor
hafızama asılı bıraktığın sesin
Fırtınanın tam ortasında kaldım
Rüzgar benden yine bana esiyor
Fikrimi parçalıyor en ince yerinden dalgalar
Dalgalar dehşetengiz dalgalar durulmaz
Alıp başımı gidesim geliyor senden ama
Ne yapsam olmaz ne etsem az…
ne zaman sen düşsen aklıma
o son sözlerin de geliyor
ardın sıra
yılmadan savaşıyor
ve yaralanıyorum
namlusunu terk etmiş
fallardan adın çıkmıyor artık
ne boyundan ne de sarı saçlarından
bahsediyor eskisi gibi falcılar
öyle ki silinmek üzeresin içtiğim kahvelerden
bir de yolun var gidiyorsun
çok sürmez yakın üç vakitten
Hiç bitmez sanmıştık bu sevda.
İkimizde aynı konuda,
aynı anda yanılmışız bu defa.
Bak ne de güzel bitiverdi bir çırpıda.
Bundan sonra ben yeni mekânlar
bulmalıyım kendime.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!