Buldum İçimdeki çocuğu

Çiçek bahçeleri büyüttüm onca zaman içimde.
Dünyanın en güzel güllerini,papatlarını suladım onca zaman.
Sonra bir gün sen çıkageldin;
Sanki ıssız bir çöl gibi kalakaldı bahçelerim karşında.
Soldular teker teker.
Seninle birlikte kalbime doğan son habis duyguya;
Kıskançlığa yenik düştüler.
Sonra sen dokundun;
Şifaydı tenin, aşktı biraz, biraz sevgi biraz huzur.
Kısacası herşeydi.
Varlığın tüm güzel hislerin adıydı.
Sen bilmezsin belki ,her bakışına her dokunuşuna;
Arşa değer gönlüm.
Arşa değdi ömrüm.
Gökyüzünün mavilerine uzandı,yeniden renklendi.
O an fark ettim,ben aslında büyümüştüm. Seninle yeniden küçüldüm.
Buldum içimdeki çocuğu,
İstedim ki bizimle büyüsün, bizimle bulsun yolunu.
Gözlerinden taşan yemyeşil ormanlarda,
Beni çıkardığın o masmavi gökyüzünde.
Doyasıya yaşasın.