Buldum Şiiri - Nihal Mirdoğan

Seherin şafağı atıyor derken
Günü sevmenin bir yolunu buldum
Bana diş bileyen hüznü örterken
Harabe sinemin kolunu buldum

Bütün varlığımı sardım gündüze
Acaba çıkar mı yollarım düze
Sahilden bir adım attım denize
Şaşkın dalgaların dilini buldum

Attım kulaçları balık misali
Gökkubbeyi sardı Leylâ masalı
Sanki ,bir varmış bir yokmuş emsâli
Masum asumanın dalını buldum

Sıkıca tuttum ki aman Allah'ım
Kalmadı gözyaşım kalmadı âhım
Kurtuldu firâkım, kurtuldu vâhım
Duy ! Suların ahşap salını buldum

Sal,dalgalı sudan coşup geçerken
Köpükler iyotlu koku saçarken
Sabah,som gümüşten perde açarken
Dünya sefâsının şalını buldum

Sefâyı sararken illâ ki yordun
Ey hayat ! Yok yere kalbimi vurdun
Vurdun da,gariban solumu kırdın
Yine de sinemin solunu buldum

Şimdi lügatıma sen dökülüver
Masmavi peşime gel, takılıver
Düşteyim işte...Gök ve denizi ver
Meltemlerin esen yelini buldum

Deniz saçlarına tutundum artık
Dalga döşeğine çektim bir yastık
Mağrur martılarla visale battık
Sonsuz düşlerimin elini buldum
...Ey Rabbim, huzurun hâlini buldum