Bülbülün Ağıdı Şiiri - Battal Kılıç

Gül solmuştu, sabah sustu
Çiğ tanesinden rüyam uçtu
Gül solarken güneş açtı
Kanadında gece vardı

Rüzgâr beni benle dinler
Göğe söyler, yere inler
Gönlüm gamda medet bekler
Ne aman var, ne yar kaldı

Diken hasım gül hatıra
Kuru bağlar sonsuz yara
Ağlar bülbül, bağlar kara
Feryatlar dünyayı sardı

Gecelerden sarkar ahım
Kaderimdir bu siyahım
Yola revanım günahım
Gönlüme hicranı kardı

Bir gül için bin can verdim
Solan cana selam verdim
Sesim kaldı dalda ince
Bakışımda hüzün kaldı

Ey gönlümde gülistanım
Neredesin sevda yanım
Feda olsun sana bülbül
Rengin bende kızıl kaldı