Buğulu Gözler Şiiri - Sinan Karakaş

Yıllar sonra yeniden, onu gördüm sevindim,
Sevincimi çok gördü o anlamsız bakışı,
Tereddütsüz yönümü ona doğru çevirdim,
Buzdan duvara döndü yüzümdeki nakışı.

Maziye sığınarak senaryolar ürettim,
Tanımamış sanarak, bir iki kelam ettim,
Adımı söyleyince, üzüntüm bin kat arttı,
Hiç bir beklentim yoktu, merhaba diyecektim.

Ben volkanın ağzında, o ise kutuptaydı,
Onunla karşılaşmak, bana büyük olaydı,
Beynim dinamitlenmiş, yıkılmıştı umudum,
Sanmayın ki yüreğim, onu sevmekten caydı.

Başımı öne eğdim, döndüm tekrar yerime,
Sanki bir ok saplandı, kalbimin üzerine,
Tarifi mümkün değil, içimde ki özlemin,
Aniden yaşlar doldu, buğulu gözlerime....İNSANİ