Budala Şiiri - İsmail Çiftci

Leyla Leyla diye koşar durursun
Sen kendi kendini yordun budala
Kıçına ak kıl düştü sende bilirsin,
Ömründen,ömür ü verdin budala.

Kime el verdiysen kolu götürdü,
Gülü koklamadı yedi bitirdi,
Sevgi bekler iken elem getirdi,
Sucuklu yumurta aldın budala.

Gönülden bağlıydı aslı kereme,
Nice seven vardı şimdi nerede,
Has bahçe içinde oldun virane,
Tomurcuk gül idin soldun budala.

İlacın var mı ki süre sen kele,
Bir tek kara saçın kaldı mı serde,
Hani o çağlayan pınarın nerde,
Susuz çöllerdesin yandın budala.

Çiftci İsmail'im kendine sordun,
Ferhat’ın, keremin yolundan geldin,
Aklının yerine kalbini koydum,
Sen kendi kendini yordun budala.