Ölüyor insan yanım,
daha az insan kalıyorum.
Iraklı,afrikalı,filistinli annelerin feryadı
beni çağırıyor.
Beni çağırıyor kundakta hain bir kurşunla
can veren bebeğin çığlığı.
Eriyor insan yanım.
Bilincim;
Ruhumun atardamarları
kanayıp duruyor.
Birşeyler yapmalı
bütün insanlık adına
kendimiz için.
Bu zulüm sürdükçe
biz tükeniyoruz.
Kayıt Tarihi : 9.11.2007 23:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Hanifi Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/09/bu-zulum-surdukce-biz-tukeniyoruz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!