Annemden
Çok şey öğrendim,
Hayatın anlamını çözmeyi de.
Uzun kış gecelerinde annem
örgü örerdi.
Bilmediği yeni bir örgüyü,
Son ilmeğinden biraz söküp,
Geriye gelince; kavrardı.
Ben de,
Hayatı anlamak için ölümden başladım.
Çünkü ölüm;
Hayata atılmış son ilmekti.
Ölümün ipini tutup çekince,
Yaşamın sırrı çözüldü.
Bütün anlamlar
Yerli yerine oturdu.
Eylül-1990/Avcılar
Mehmet Hanifi YılmazKayıt Tarihi : 11.11.2007 10:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Hanifi Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/11/annemden-ogrendim-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!