Bu şiire adınla başlıyorum

Bu şiire adınla başlıyorum
Hazır sen uğramışken içimdeki sevdaya
Ve ben yâd etmişken yaralarımı
Söndürmüşken yıldızımı
Dalmışken karanlığın acımasızlığına
Bu şiire adınla başlıyorum
Yüreğimin derinliklerinden koparak
Acılarımı bir kenara koyarak
Ben i bırakıyorum masaya
Ve
Seni işliyorum satırlarıma
İlmik ilmik dokuyorum güzelliğini
Tebessümle anıyorum o ay tanrıçası tenini
Gözlerimi kamaştıran buğulu gözlerini
Bu şiire adınla başlıyorum
Canımı koyarak ortaya
"Sen" yazıyorum kelimeleri yüreğimden
Cımbızla alarak
"Sen" deyince gülücüklerim çarpıyor dünyaya
Adın yetiyor mutluluk ısmarlamaya
Soğuk gecelerde "sen" diyorum
Güneş doğuyor odama
Hayal meyal geliyorsun
Uzanıyorsun dizlerime
Yıldızları ayıklıyorum saçlarından
Sıcacık ellerinden okuyorum mutluluğun sırrını
Bu şiire adınla başladım
Affet, canım ağrıyor
"sen" deyince mutluluk kokuyorumda
Gidişini bildikçe
Siniyorum gene kalbimin ıssız odalarına...