Bir dünya yarattım Şiiri - Taha Yavuztürk

Kusurlu bir güzelliğin karşısında,
kusursuz bir sevgiyim.
Kalabalığın ortasındaki yanlızlık,
gürültülerin içindeki sessizliğim.
Çalınmayı bekleyen bir kapı zili,
kefenim, acılara son veren.
Serçeyim kimi zaman daldan dala konan,
balığım bazen umut denizinde yol alan,
kimseyim bazen nefessiz, hissiz yapayalnız bir kimse,
kalabalığım bazen düşlerimde, azgın amaçsız bir kalabalık,
beni yanlızlığa iten kalabalık.
Köklerinden arınıp süzülen bir yaprağım havada,
toprağa kavuşmaya bir melek mesafesindeyim.
Seyyahım bazen tebrizde, ilmik ilmik dokurum özlemi yüreğime,
Bir acı kahve ile anarım seni, ismin tadlandırır dudaklarımı.
Asker olurum bazen gezerim ölümün kıyılarında, bir mektup olurum gözyaşlarıyla yıkanan,
Beklenen olurum bazen, ölümü gözlerken,
bekleyen olurum ki hastalıklı bir beden, hasret yüklü tren,yolculuk ırakta.
Kılıç olurum kınına sığmayan, taş yürek olurum kendini dağlayan.
Kusur olurum güzelliğe meydan okuyan,
Mecnun olurum kusura aşık olan.
Fer olurum ufka bakan gözlere,
kulak olurum sessizliği dinlemeye çalışan yüreklerde.
Ben olurum sen olmak için,
Seni öğrenirim beni bilmek için,
bir dünya yaratırım biz olmak için.
Bilmeni bekleyen bir dünya yarattım,
öğrende gel bizi bekler sevinçler,gülüşler,
mutluluklar, hülyalar.
Hadi çok bekletme gel!.