Günlerimiz gelip geçti sanma ki çok kolay geçti
Sorma ilk kafile neden bir avuç toprağı seçti
O duyduğum acı çığlık deşti yüreğimi deşti
Kimlerdi verdiklerini hiç bilemeden ödeşti
Sarılarak ağlayanlar sanma ki iki kardeşti
Artık hiç sormuyorum hiç günler geçti ne değişti
Tek bildiğim şu ikisi gönül gönüle birleşti
Şaşırmadım çok geçmeden yüzsüzler ölümsüzleşti
Çok geride yürüyenleri bir adım öne geçti
Yazık değil mi masumu buldozerler ezdi geçti
Hainler çaldıklarını hiç çekinmeden üleşti
Karşıda uzanmış yatan dünden kokuşmuş leşti
Hiç bununla kalınmadı güçlü zayıfla güreşti
Hem çoktandır dalkavuklar kirli postunu değişti
Ayrılan yollar eminim şimdi burada birleşti
Onlar nedense erkenden birbirleriyle elleşti
İşte şurası tutulan son karanlık dönemeçti
Burada nice masumlar ölüm şerbetini içti
Günden güne içimdeki yaralarım müzminleşti
Burada gördüğüm yaşam ha bire yakan ateşti
Gömülmeden karanlığa ışıkları da körleşti
Birbirini unutanlar günahlarıyla yüzleşti
Utanıp her çıkışımda beklediğim güneşti
Sevdiğim bir yanımda elini tuttuğum eşti
Sanma yıllar öncesinde son gördüğüm menevişti
Benimki o günden beri seveni candan sevişti
Şu an sevdiğim yanımda hüzünlü günlerim geçti
Bilmem bundan sonrakiler şimdi hangi yolu seçti
Muradını gören anne bu beklediğim sevinçti
Oysa bu en son gördüğüm sinsice işlemiş linçti
Şimdi burada son sözüm eğreti yüküm denkleşti
Bu acıları görenler göz göze gelip dertleşti
Bak Arif’im yalnız sana ipekten bir kumaş biçti
Zulümden geriye kalan savrulmuş kokmuş bir hiçti
(07.05.2010 11:00-Adana)
Çiçek seslerinden; teşekkür ederim...
*
Sevgilerimle selamlıyorum.
Vardım hanesine, gördüm viranelik boştu
Tutuştu yüreğim hasretinden yandı tutuştu
Ne ararım bu dünyada, gönül neyi bulmuştu
Karmaşık düş gibi sürer ömrümüz bitiyor!
Bir yaşam felsefesinin algınaşındaki izlek, kişisel bakış açısından görülen gerçekler. Yaşamak adına insan girdikçe derde girer. Koşmuş yorulmuş, sonunda yakalamışsa gönül huzurludur. Yaşamı anlamktır gerçek, düşünen kişinin işi budur...+..+ Kutluyor başarılar diliyorum....
Talat Semiz
Arif TatarKayıt Tarihi : 27.5.2010 11:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Islak gölgeler dokunmasın sırtına... Dışarıda ayaz var... Zalimler, pek yakında! Sinlerinde sinip yolları tutarlar... Ne yapar, unutulanlar da? ! (27.05.2010 11:30-Adana) Arif Tatar
![Arif Tatar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/27/bu-siir-bittigi-an.jpg)
Tutuştu yüreğim hasretinden yandı tutuştu
Ne ararım bu dünyada, gönül neyi bulmuştu
Karmaşık düş gibi sürer ömrümüz bitiyor!
Bir yaşam felsefesinin algınaşındaki izlek, kişisel bakış açısından görülen gerçekler. Yaşamak adına insan girdikçe derde girer. Koşmuş yorulmuş, sonunda yakalamışsa gönül huzurludur. Yaşamı anlamktır gerçek, düşünen kişinin işi budur...+..+ Kutluyor başarılar diliyorum....
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (73)