Anne hep gözlerinde bulut
Bu garip seninle çok mesut
Bal dilin sonsuza dek sükut
Kucağında güller kanıyor
Çiçekli annem alnın sücut
İşte bu nurlaşan tek vücut
İçimde korlaşan bir yakut
Her an bu can seni anıyor
Hep sevinçle gözlerin yansın
Gönlüme ışık bana cansın
İçimdeki fışkıran kansın
Kucağında canlar kanıyor
Çiçekler anne ne çiçekler
Onlar da bir gün geçecekler
Söndürmeye su serpecekler
Anneciğim canlar yanıyor
Duyuşumda sıcaklığını
Her görüşümde gözyaşını
Özlemişim pınar başını
Can evine nurlar doluyor
Bunda anlamadım hüznünü
Unutmadım doğum gününü
Sen bilensin dünü bugünü
Gün günü gözlerin soluyor
Anne gözlerinde yine bulut
İşte sen nurlaşan tek vücut
Koklaşıp korlaşan bir yakut
Anneciğim çimler kanıyor
Güller senin annem bir tanem
Anneciğim annem can annem
Süründü toprağa kan sinem
Şu hâlime kimler yanıyor
(4.05.2000-Adana)
*
Bugün son defa baktım gözlerine nemli bulutlu
Çok derinlerde bir ışıltı, anladım ki umutlu
(03.12.2011 10:00-Kahramanmaraş)
Arif TatarKayıt Tarihi : 21.5.2008 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hangi duygu içerisinde yazıldığı besbelli... Annelerin gözyaşları hiç dindi mi? Dinecek gibi de değil... Bizim kültürümüzde annenin bambaşka bir yeri vardır... Diğer kültürlerde de farklı olacağını sanmıyorum... İnsan sonunda anneye dayanmak ister... Ana kucağının sıcaklığından olsa gerek! Anneye borcumuz bir şiirle bitmez! Anneye sayısız şiir yazsam, bitiremem... Oysa onların bir anlık güleç yüzünü görmek, her şeye değer! ..
İşte sen nurlaşan tek vücut
Koklaşıp korlaşan bir yakut
Anneciğim çimler kanıyor...annesini kaybedenler için ne acı...
TÜM YORUMLAR (85)