Bu Şehrin Musallat Kahkahaları Sustu

Önce bu şehirde ölüm vardı,
Biri ölmeden önce...

Yalnızlığın damarı çatlamadı,
Ve yalnız değildik...

Ölüm başladığında ve yalnızlığımız yürümeye başladığında...

Her uzun yolculuktan önce yüzün yoluma düşerdi,
Gülüşün aktı benden,
Senin gözün olurdum...

Aniden soğuyan bir hayatın künt ölü cümlelerine,
Varlığımın varlığına,
Adını kaybettim,
Adımı buldum,
Senin adın AŞK.

Ancak hayatıma sığmayan sessizliğim hala griydi,
Ve hala benden ormanlar uzaktaydım,
Sırtımda kamçılanan nehirlerden uzakta yedim.

O gün geldi;
Bu şehrin musallat kahkahaları sustu...