Bu Şehri Tanıyorum Bir Yerlerden

BU ŞEHRİ TANIYORUM BİR YERLERDEN

'Ölüler şehri tanırlarmış, ama ne sokakları,
Nede evleri artık hatırlayamazlarmış! '
(Ekmeğimi Kazanırken)
Maksim Gorki

Bu şehir tanıdık bir yerlerden
Şu sahil kahvesi
bu ince uzun köprü
sonra bu yedi tepesi

Bu şehir tanıdık bir yerlerden
ama bu sokak
bu evler
şu cadde de neyin nesi?

Senin sesini duymuştum
sanırım daha önce
pişmanlık mıydı
bu tonun adı?
çok az da mutluluk

tenin tanıdık sonra senin
beyaz bir örtü gibi
hani üzerinden sessiz çığlıkların yükseldiği
bir ofis soğukluğunda

Bu yanakları ben sanki daha önce avuçladım
sıklıkla iki avucumdan taşanları
dudaklarımla toparladım

bu gözlerin senin tanıdık bir yerlerden
bir çift camı kaldırdığım zamanlarda
dudaklarımla dokundum sanırım
maviliğinde asılı kaldım
asıldım...

Sonra bu şehir tanıdık bir yerlerden
-sanki hep gecelerinde öpüldüm-
ara sıra gündüzlerine taşıdım
şu iki kıta gidiş gelişleri
sinema ve tiyatro salonları
otobüs durakları
İsa’dan önce
Muhammet’ten çok sonra
bu şehir tanıdık geliyor sanırım
cennet vaatlerinden

kumral çorak rüzgarlarla
sanayi bulutlarını buluşturan
bu medeniyet

bu şehir tanıdık bir yerlerden
-tüm tecavüz edilen güzelliklerden-
(zavallı Europa!)
tanrısal bir gülüşü var bu kentin
bir de kışkırtan bir ağlayışı
üzen bir matemi var
ve tanıdık bir yerlerden
üzerime atılan, gözlerime dolan topraktan çok önce
doğumumdan hemen sonra
tanıdım sanırım ben bu kenti
ve yaşadım!

bu şehir tanıdık bir yerlerden
bu gökyüzü
bu toprak
bu gözlerinin mavisi
tamam da
bu sokaklar ve evler de neyin nesi?

15.02.2005 Salı
Saat: 14:28 İstanbul-Dernek
Zaman: Öldükten hemen sonra

(o sokaklar ve evler sen yokken gelenlerin
yokluğun değiştirdi çok şeyi
geç kaldın gelmekte
yada erkendi giderken)