Bu Şehir İyileşmeli Şiiri - Emirhan Vardar

-Şair'e hitaben-

Hasta şehirde bir ömür bitmeden
Yollar yine bir yere çıkmalı
Baharı kuşlar getirsin bu sefer
Mevsimi terk eden soğuk toprakla konuşmalı
Eğer toprağınsa artık bu soğukluk
Üşüyen yine bizler olacağız
Bir ömür biliyorum bu şehrin ruhunu yaşatan
O üşümezse eğer
Yaraları bütün bir kent saracağız
Rengi solmuş çiçeklerin kokusunu unutup
Sevdiğimizin boynuna sarılacağız

Kapatın şehrin gözünü
Bu yalnızlık illetinde kan ter içindeyken bile
Kendine şiirler yazıldığını yeniden hissetsin
Varsın ağaçlar veda etsin parklara
Ve yeşillikler gömülsün istediği koyuluğa
Bu şehir karanlıkken de çok güzel
İsterse bütün kuşları alsın
Yine de öldüremez ecel gökyüzündeki zıtlığı
Tüylerde kalan sevda kırıntıları bize yeter
Öldürülemez kanatsız kuşun beklediği sabahlar
Ama bu şehir karanlıkken de çok güzel

Mil çekilmiş gözler kör demek değil
Aynalar her köşe başında kol geziyor
Bütün halk meydanda toplanmış
Sevdiğinden ayrılıyor
Bu şehri iyileştirmenin tek yolu
İçinde yaşayanlara yeni bir yara
Yeni bir acı yaratmak gibi duruyor

Yalnızlığa bakan manzaralara perde çekin
Yasemin ve güller çamura bulanmış
Hastalık her şeyin ruhunda var
Evet her kanat çırpışında kuşların
Yeni bir sevda defnedilir
Ama bu hasta şehirde ölmek
Kapatıp gözleri bir ömrü bitirmek
Kurtuluştan başka şey değil

"Bak
Hasta şehirde bir ömür bitiyor"
Ömrü bitiyor hasta şehrin gözler önünde
Eğer ondan önce ölemezsek
Bize hastalığını miras bırakacak
Cenaze namazı şehirler için kılınmaz
Kaldırımlar tabutla gömülmez
Bu şehir iyileşmek zorunda
Yoksa hiçbir sokak kurtuluşa çıkmaz
Bu şehir biz ölmeden iyileşmek zorunda
Topraktan gelen toprağı defnedemez