Bu Şehir Şiiri - Şair Üney

Bu şehir hayatın soğuk yüzü
Sustukça ürperten bir çığlık
Ve isyanın en haklı adıdır
Soluğu kesilmiş gül sesimin

Bu şehir alnında taşıdığı
Beyazın en kirli suretidir
Simsiyah bir geceyi özletecek kadar
Nefreti haklı kılan bir duadır

Bu şehir ışığını yitirmiş bir sabahı
Soğuk genziyle çağıran bir ses
Mavisini yitirmiş gökyüzünde
Kanadı kırık soluksuz bir nefestir

Bu şehir bana yazılmamış
Adresi yanlış bir mektup gibi duruyor
İhanet hemen yanıbaşında saklı
Uğruna büyüdüğüm inançlarımı kolluyor

İşte böyle bir şehirde ben bir rüzgarım
Savurdukça yüreğimi dört bir yana
Sıcağa hasret kalmış bir günde
Kirli bir atlet ve ter içinde kalırım

Sen şehir daha bir ayında beni
Özlemin kollarına esir ettin
Yatağını küfürle ıslatan bir adam
Yoldan çıkmış bir mecnun ettin

Korkarım senden bir tek acı
Ve derin bir hüzün kalır geriye
Yüreğime saldığın korkudan arta
Kayıp bir duygu siner geceye

Beni burda bırakıp gitsen
Boynumdaki zincirleri bir çözsen
Acıyı rehin bırakıp ellerine
Yarin solgun kollarına koşar giderim

Giderim yüreğimin götürdüğü yere
Dönerim yüzümü aydınlatan güneşe
Ve bir umut çiçeği gibi açarım
Nemini yitirmiş yarin gül benizli dudağında