üç numara şakir zümre donuyor avuçlarım.
bu soğuk havadan değil anne,
pencerem hala açık.
nerelere saklandı
rengini o çoktan unuttuğum
çocukluk perdelerim.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Tekrar tekrar yaşanılabilseydi o günler..Eskimeyen tek şey çocukluk..Perdeler eskiyor, kaldırım taşları aşınıyor ama anılar yok mu onlar yerli yerinde yaşandığı gibi....Sonsuz saygılar...
Hadi çık artık...Saklambaç oyunu bitti anne...Hep benmi olacağım ebe....
Çok güzeldi..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta