Bu mutlak geleceği Şiiri - Mehmet Ali Kepez

Bir gün.Dinazorların yok olduğu gibi,
İnsanların da bittiğini düşün.
Dünyada, keltenkeleler, akrepler,belkide Karincalar kalacak.
Geriye dönüp bakıldığında;
Belki bir, belki iki milyar yıl geriye.
Güneşinde soğuyup üşüyeceği aklımıza hiç gelmiyor
Ne kadar keşkel keşkeler.
Her insanda, kimbilir,kaç taneeee
Hayanlarla,konuşulacak.
Uzayda canlılar gelecek,diyorlar.
Boynuna,kör bıçağı çaldığımız,kurbanlık koyun,ne düşünüyor! yüzümüze bakarken, aceba.?
Etini,ciğerlerini, nasıl yeriz. Nasıl utanmayız? kendimizde.
Pişman olsakta, ne çare.
Uzaydaki komşularımıza. ne deriz? (eğer onlar bizim gibi vahşi deyillerse tabi)
Rezil olsakta, keşke, diyecek kimseler bile olmayacak.
Daha,akabinde, bir çakıl taşı bile vermedığimiz Dünya;
Nazım ın dediği gibi, boşluğa kayacak.
Hiç bir yere tutunamadan.
Soğukkaynak ışığı gibi büyük bir ışık saçacak.
Kül ve duman olurken.
Şimdi can alanlar,
Bir ananın ciğer acısını his edmeyenler;
küçük bir çıkarı için dostunu, satanlar.
Töre uğruna kan dökenler.
Silah ve savaş üretenler.
Dünya malına doyamayanlar...............
Düşünürlermi? bir an, bu mutlak geleceği.? ? ? ? ?