Bu kent yalnız kalmış dostlar,
Adlar kazınmış duvarlarına,
Umarsız aşk sözcüklerini
İşlemişler suratına çakılarıyla.
Giderken bu kenti yakmışlar.
His ve toz içinde suratı.
Duvarlara asılmış umut,
Sloganları kara çığlıklar gibi kalmış.
karanlık duvarlarında sonlanmış,
En güzeli yaşamların.
Bu kent mahpus olmuş insanlarına.
Seveni kalmamış dostlar.
Damla damla ağlamışlar duvarlarına,
Dertler tasalar duvarlarda.
Bu kent yalnız kalmış.
Sevdalıları çoktan uzaklar taşınmış.
Kayıt Tarihi : 13.12.2002 14:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ufuk Nazım](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/12/13/bu-kenti-kanatmislar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!