Bu Gün Şiiri - Hatice Elveren Peköz

BU GÜN 5. Nisan. 2000
Çağlayan ırmaklar gibiyim bu gün...
Nehirlerin denize kavuşması,
Kutuplarda sevenlerin rüyası gibiyim.
Bunun için dünyanın sevgisini taşırım içimde,
Ondandır bir şenlik bir sevinç içindeyim.
İçim içime sığmadığı anlarda,
Yerle gök arasında bir yerlerdeyim.
Çok uzaklarda değil,
O bilinmezlerin ötesindeyim,
İmkânsızlıkları, savaşçıları değil,
Aşktan yana masallar anlatırım büyüklere.

Çağlayan nehirler gibiyim bu gün.
Ceylanların suya kavuşması,
Çöllerde yağmura hasret insanların rüyası gibiyim.
İçim içime sığmadığı anlarda,
Bir telaş bir sevinç içindeyim.
Gün geceye girdiğinde,
Aşka uyuturum dünyayı.
Sevgi, güneş saçlı çokların ellerinde şekillenir.
Barış dolu bir dünyanın düşünü kurmak imkânsız değil.
Ondandır savaşçıları değil,
Sevgiden yana masallar anlatırım çocuklara.

ORALARDA 12.Eylül. 2002
Buralarda yine deniz yine kum…
Oralara kar yağınca,
Bütün İstanbul yüreğimde üşür.

Buralarda yine bahar yine yağmur…
Oralarda ağaçlar yeşile vurmuş,
Sevgilerle çiçeğe durmuştur İstanbul.