Bu Gece Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Yalnızlık ektin gülden bahçelerime
Günlerimi karamsar kildi yokluğun
Kaçtı gizemler bozuldu esrarlar
Çıldırdı rahmet getiren rüzgârlar
Bağlarım viran, hazan bahçelerim
Bulutlar ağlıyor olsa da
Damlalar intihar ediyor pencereme
Sokaklardan şırıl şırıl
Kimsesizliğim akıyor bu gece

Sessizlik sırdaşım oldu
Gözlerimle söylüyorum karanlığın şarkısını
Dilim tutkun nabzım ezik
Bahtımı bıçak açmıyor artık
Göz çukurlarımda kayboluyorum
Sokaklara sahipsizliğim yansıyor
Bu efkârlı gecede

Hiçbir ışık yok ufukta vuslata dair
Ay bulutlara saklanmış
İçimde mahcup bir sokak lambası
Yanmayı unutmuş
Gölgem bile terk ediyor beni artık
Endamım endamına ağlıyor
Sevme hislerim intihar ediyor
Çehremden çaresizliğim yansıyor
Aynalara bu gece

Gelgitler dövüyor elimde alnımı
Sis alıp sis veriyorum karanlığına gecenin
Görüş alanım daralıyor
Ellerimi ısıtamadım, ayaklarım donuyor
Yarına olan umudum bitiyor
Aşka susuzluğum son buluyor
Bu gece