Bin dokuz yüz atmış yılının mayıs ayında köyden ilçeye göç etmiştik. İlçemiz, Gölpazarı, köyümüz Çengeller’ e göre oldukça büyük ve kalabalıktı. Her taraf yabancı insanlarla doluydu. Köyün verdiği ürkeklikle dolaşırken, şehir çocukları beni döver elimde ne varsa alırlardı. O yüzden ilçeyi sevmez ilk fırsatta köyüme giderdim. İlkokul beşinci sınıfı ilçede Gazi Mihal İlkokulu’ unda okudum. Zaten başka okul da yoktu. Yanıbaşında da Gölpazarı Orta Okulu vardı.
Dedim ya ilk fırsatta köyüme giderdim. Kara kütük’te Cimbek’in kahvesini Ayvaz Mehmet çalıştırırdı. Köyümüzün insanları büyük küçük burada daha çok vakit geçirirlerdi. Biz çocuklarda bir kenara oturur onların konuşmalarını dinlerdik. Ben ilçeden köye her gelişimde kahvenin bir kenarına otururdum. Amcaların ve dayıların konuşmalarını sessizce dinler ve bir anlam veremezdim.
- Bu çocuk okuyacakmış.
- Kim, bu mu? Hadi canım sende.
Tamamını Oku
İYİ Kİ OKUMUŞSUNUZ RECEP BEY.BU ÜLKENİN YANLIZCA OKUMUŞLARA DEĞİL.BU YOLDA ÇEKİLEN SIKINTILARIN DEĞERİNİ BİLEN İNSANLARADA İHTİYACI VAR.YÜREĞİNİZE, KALEMİNİZE VE AZMİNİZE SAĞLIK. SEVGİ VE SAYGILARIMLA.
Çok güzeldi yüreğinize sağlık Recep bey..
Evet yaşam da bazen olumsuz sözler motivasyonu arttırıp kamçılıyor..Ne güzel model olabilmek..Hele ne güzel Öğretmen okulunda parasız yatılı okuyabilmek hertürlü zorluğuna rağmen..Bugün o güzel şiirlerde de bu düz yazılarda da o okuldan alınan eğitimin payı büyük diye düşünüyorum nacizane..
Saygımla sevgimle..
Ne diyeyim ÖĞRETMENİM hep söyledim ve söyleyeceğim....
İftihat edilecek ve örnek bir kişisiniz.
Kutlarım sizi ve Ailenizi...Alkışlar size alkışlar
FAHRİNİN ERCEBE..................
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta