İstanbul, öyle yalnız bir ceylansın ki, tuzağa düşürülmüş,
gözlerime gerilirken martılarının çığlıkları
akşamlarının fırtınasını kopartıyor gövdem,
unutulmuş bir mektup oluyorsun soyunduğunda geceyarısını
inerken yorgun düştüğüm bir merdiven oluyor sana duyduğum aşk!
Bahçelerin ormandan kopartıldı çoktan
yırtıldı boydan boya sana dokunamadığım bu şehir
bir avuç masaldı belki, her okuyuşunda uykuya daldığım sesin,
kolları bağlı gölgeler dolaşıyor sokaklarında
kırık dökük eski zaman heykelleri gibisin artık!
Kıskanırken yıldızlarını ay, gecelerden birinde
seni kır saçlı bir vapura bırakırken
aşkımı itiraf edemedim ama
çekip gideceğim bir Üsküdar gecesiydin
gözlerim kadar yorgun!
İstanbul, en güzel kızların kiliseye yakın otururdu
gülsularıyla yıkardım saçlarını meleklerinin
ne ut, ne tambur, ne de ney
insan karanlıkta koklamalı gülü derdin
En gizli tutkuların kapısında
ne olur piyanoda Dede Efendi çalmayınız!
unutulmuş tatlarında ilk sevdalarının
bırakınız kanun kendi anlatsın İstanbul'un hüznünü...
Kayıt Tarihi : 28.4.2005 09:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Akın var akın
Güneşe akın
Güneşi zapt edeceğiz
Güneşin zaptı yakın...
Herhalde güneşte iyi villalar yapılır, iyi ikamet edilir diye dememişler.
İstanbul iyi haliyle de kötü haliyle de bizim güneşimiz.
Biz zapt ETTİK, vermeye de niyetimiz yok :)
O dedğin İstanbul bitti. Şuandaki İstanbul, insanların kirlettiği en kötü dünya şehri. Fatih'in uğruna gemileri, karadan yürüttüğü İstanbul değil, Uyanda bugünü gör. Senin yorumlarını beğenirim, ama bu demek değil ki, her görüşüne katılıyorum.
Sayın Safran ve ben İstanbul'un doğal güzelliklerini ve insanların şu andaki yaşantılarını kirleten insanlarını eleştiriyoruz. Yoksa bir doğa harikası olan İstanbul'u değil. İstanbul'u yaşanmaz kılan magandaları afedersin (ayılarını) ifade etmeye çalıştık.
Sevgilerimle sayın Kurul..
TÜM YORUMLAR (52)