Bre Haddini Bilmez Şiiri - Özcan İşler

Kuyruğuna basan yok neden böyle ulursun?
Hem kelsin hem hodulsun, yanmaz kefen dokursun.
İnsan olmaya çalış, sonra sıfat bulursun,
Bre haddini bilmez; alcaktan çok çukursun!.

Aynada gördüğünü tanımlayan çomarsın,
Utanmaz kusurunu ona buna yamarsın
Sonra cennetten köşkler, hem huriler umarsın,
Bre haddini bilmez; alçaktan çok çukursun!.

Ham softa heybetiyle tam kürsüye kurulur,
Sanki din, iman, dünya, ahret ondan sorulur,
Kendi yaşamaz amma anlatmaktan yorulur,
Bre haddini bilmez; alçaktan çok çukursun!.

Devrin Molla Kasım'ı kendin yazar okursun,
Sığ bir us tezgahında derin ilim dokursun,
Çakma mal sahibine dönde yeniden kursun,
Bre haddini bilmez; alçaktan çok çukursun!.

Sen bilmezsin, ben bilmem kalbleri Allah bilir,
Bir bakıp anlaşılmaz kim kötü, kim iyidir,
Herkese kara çalma için katman katman kir,
Bre haddini bilmez; alçaktan çok çukursun!.

Ayı ini kalbin var: Şeytan, son şehri kurmuş,
İnsan kılıklı domuz ramazanda kudurmuş,
Kendisini ölçmeden, beni tartmaya kalkmış,
Bre haddini bilmez; alçaktan çok çukursun!...