Bozkurtların Ölümü'nden Şiiri - Nebi Ünler

Eriyordu birer birer kırk çeri
Bir buyruk duyuldu; davran ileri…
Uçmağa varmıştı sonunda Kürşad
Tanrı dağlarıydı, onların yeri.

Türkler Ötüken’e dönsün karar da
Bir ihtilal Çinlilere ayarda
Bine karşı bir, Türke karşı Çin
Çin kağanı titriyordu sarayda.

Yağmur la başlayan yağmurla biter
Bozkurtlar gözünde Ötüken tüter
Baş düşer de düşmez, yükselen bayrak
Savaş meydanında Türk sözü geçer.

Kılıç, Mızrak elde, oklar sadakta,
Bir avuç Bozkurt, kutlu şafakta
Gök Tanrı, Kut vermiş Türk uyanacak
Yiğit olan yiğit ölmez yatakta.

Yağmur alp gülümser, son uğraşına
Vey ırmağı güler Çin telaşına
Kürşad ihtilali ilk tamga ilk harç
Uygur Devletinin temel taşına.

Türkler yine sed dışana sürülmüş
Türk birleşip Ötüken’e yürünmüş
Son değildi Bozkurtların ölümü
Urungu, Ay Hatun, sevda bürünmüş.

Yılgın Yağmur ölmez, Kürşadlar ölmez
Gök Tanrının Türkü, uçmağla ölmez
Zaman zaman üzer tarih cilvesi
Bozkurdlar göğsünde, Bozkurluk sönmez.

Adanasız, 18.01.15 - 33.29 Y.Y.