Boynunu Bükmüş Goncalar Gördüm

rüzgarlar bir bir dolaşmışlar bahçeleri
her gittikleri yerlerde saklamadan sırımı
sana hasretimi söylemişler çiçeklere
bu sabah erkenden gelirken işime
boynunu bükmüş goncalar gördüm
yollların kenarında ve komşu bahçelerde
hiç ses etmediler selam da vermediler bana
yokluğunu hatırlayıp da akmasın diye gözüm
oysa oysa sevdiğim gittiğinden bu yana
yağmurun yağmadığı bu kış mevsimin de
bir tek yaprağı bile solmasın kurumasın diye
onları göz yaşlarımla suluyorum gündüz gece
kırlar bahçeler ne de dostlarmış bana
bunu bir kez daha anladım senin yokluğunda
haydi uzaktan da olsa gülümse bana da
yer yüzündeki bütün çiçekler tebessüm etsin dünyaya
yüreğim boğulmasın hüzün denen bu derin okyanusta
16.02.2007
Hüseyin Erdoğan