pencereme düşünce
ve denize sarılırken ay
müzmin bir tembelin
çevikliğiyle doğrulurken
uzandığım kanepeden
içime dolardı bütün ışıklar
gecenin soluk alışverişi
ürpertiler bırakırdı
avuç içlerime
nasılsa martılar
gene umursamaz tavırlarla
uçacaktı gün doğumlarında
ve ağustos böcekleri
serçelere serenat yapacaktı
iğde dallarında, biz en çok da
aydınlığı sevecektik
ay ışığıyla
böyle sözleşmiştik
03.07.2013
Hatice AkKayıt Tarihi : 10.7.2015 14:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)