Kim bilir bir gün inşa ederiz bulutların üzerine düşlerden bir kule
Tanrının gözlerinden düştüm kanatsız umutsuz hiçliğin tam ortasında bi yere
ne yerim var ne bir adım kim olduğumu anlamadan kimsesizliğe alıştım
hayatım tanrının avucunda yumru yumru buruşturulup dünya denen çöplüğe atılmış
beni fazla düşünme varlığım birilerine iyi gelir fakat yokluğum hiç hissedilmez
gözlerime bakma orda sen varsın kendini benden görme
o cehennemde açan tek gonca gülsün sen
.....
Kayıt Tarihi : 3.8.2023 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!