Boşluğa Açılan Oyuk Şiiri - Mizgin Teker

/hiçliğim
yabancı bir boşluğu
ağır ağır oydu.

/her şey bir aksaklık
ve adı çoğulluk da olsa
ne kadar yalnızsa
bir diğer adı da
yalnızlıktı nasılsa.

/kalbim yaşayamayacak
kadar korkak
yaşlanamayacak
kadar toydu.

/düşüncemde
yılgın atlar, pusatlar
dinecek mi
yoksa sadece eskiyecek mi
savaşlar derken
eyvah,
acı kalbimi
eliyle koymuş gibi buldu.

/fakirim,
yerim yok.
kendime gideceğim
ama
hiçbir işe yaramayacak
kendi evimde
kendime
kiracı diyeceğim.

/bir ömür çalışıp da
çalışırken harcanan bir ömrün
borcunu ödeyeceğim.

/güneşler battı
ve ben eridim
yığınla saçmalıkta.
çareler aradım sonra
kendimi inançsızca saçmakta.

/yaşlanmış bir iç çekişin
bir önlük yakasında
bıraktığı buğulu
izlere denk geldim.
göbek bağımı
yol haritası diye
boynuma astım.
bir yelkovanla
resmimi deldim.

/ey sesimin yarısı
evine yakın
bitti
ıslak duvarlar
sözlerin köstekli bir saat
iki çığlık arası.

/dizelerim
alçaksa
dizlerimden bile
çeneme kadar gelip de
beni böyle boğan nedir?

/yeniden sağalacak
ütülenmemiş
gözlerle ve
aç karnıyla
yollara düşen çocuk.
ama yine de
sığmayacak yollara.

/nerede görseydim
tekrarlayan renkleri
heceleri
ve dizeleri
dizleri kucağında
buluşmuş ürkek çocuk
duaları
kurumamış henüz dudağında.

/ve
daha ilk cümleyi
düşleyemeden
ipsiz bir kuyuda
yere çöktü
son dua.

/yürüyebilseydim
dünyanın
en uç sınırına
yalnızca ölümü değil
önümü de görerek.

/ve
ne kadar genç olduğumu
tüm uçurum başlarına
inatla
göstererek.

/kendime mi
uçuruma mı
bir şeyleri
ispatlamaya çalışıyorum
bunu
hiçbir zaman bilemeyerek.

/işte
benim de
ettiğim ilk dua buydu.

/mum söndü
artık
bir şeylerin
doruğundayım
ama neyin?
ne olabilir
boynuma ağır ve
boyumdan bile derin.

/işçiler
evlerine dağıldı.
işler yine bana kaldı.
içim yalnızlıktan mı
yoksa işlerden mi
bu kadar daraldı?
sığamıyorum.

/davetsiz bir
misafir gibi
oturdum kendimin
masalarına.

/her gün
aynı kişiyle
yeniden tanışmaktan
usana usana.

/bir taş attım
akşamları ürkmekten
sahipsiz kalmış
sofralarıma.

/yabani otlar
yabancılığı kusardı
bütün uzaklıklara.
yumruklar ve duvar
ve başımda
çınlayıp duran
tedirgin masallar.

/uzaklar yakın olsun diye
her yılın üç ayında
—ölümü anlaya anlaya.

/ismimi kene gibi ısıran
bir şiirdi
sorular.

/kalan harfleri
topladım.
ama tükürüp attı
zaman
onları da.

/ne kadar
ve belki de
neden
vardım.

/sordukça küçülür
sonra da
kendi eksenime
çarpar
ve susardım.

/kim çizdi
benim eksenimi
böyle buruşuk.

/ben kaç kez
çocuk oldum?
neden
her rüzgarın
çıkardığı uğultuya
çocukluğum alışık.

/ben hiç
çocuk oldum mu?
neden alnım
derin çizgilerle barışık.

/asılı kaldı ömrüm
çelik bir halatla
kıyılarıma.

/noktalar
devrimciydi
neler yaptıysam
sıkışamadım
satır aralarına.

/sonra
ne kadar varsan dedim
o kadar inanma
en çok da
demlediğin çaya.

/kafamı
tuzluğa koydum
tuzluğu raflara.
şeker yerine
tuz koydum tüm kaplara.

/işaretledim takvimde
bir milada denk gelen
tüm rakamları.
kendime bölüp
hevesimle çarptım
tüm ayları.

/yazgım
yine de
kapkara.