Boşa Giden Gençliğime Şiiri - Asiye Pazam

Kırk yaşına vardım geçti hevesim,
Gittikçe artıyor kederim yasım.
Kimseye sözüm yok kader utansın,
Beni bir başıma koydu gençliğim.

Şu elli beş sene geldi de geçti,
Hayal desem olmaz bu bir gerçekti.
Bence bu yaşantı sanki bir hiçti,
Çoktan heder oldu benim gençliğim.

İlkbaharda meyve verdi dallarım,
Beşikleri ninni çalar sallarım.
Çıkmaz sokak oldu benim yollarım,
Yolumu yokuşa saldı gençliğim.

Gençlikte sürmedim dünya sefası,
Utanmaz kaderin çal macerası.
İçimi kemirir iman yarası,
İbadetten alıkoydu gençliğim.

Gönül iste gülistan girmeyi,
O bağbanın güllerini dermeyi.
Unutmuşum ben kendime sormayı,
Neden boşa gitti benim gençliğim.

Elliye varmadan ağardı saçlar,
Fasıla vermeden döküldü dişler.
Gönül gözlerimden akıyor yaşlar,
Boz bulanık suya döndü gençliğim.

Yaralı bir ceylan dağlar başında,
Uyur yavrusunu korur düşünde.
Kader diye bir his vardı içimde,
Yorulup terk etti beni gençliğim.

Asiye Pazam