Boş Verme! Şiiri - Cihat Şahin

İkram gelse komşudan, farz edelim bir tabak,
O tabağı geriye, uygun mu dur boş vermen?
İsterse gelen nesne, olsun normal bal kabak,
Gereken onu geri, doldurarak hoş vermen!

Boş vermeye gelmedik, bu dünyaya asla biz!
Zira arzı bulmadık, boş ve hali çöl misal.
Nail olduk burada, çok ikrama hepimiz!
Bunlar zahir hakikat, ne hikâye ne masal.

O ezelden ganidir, sizden emlak istemez!
Kullarından isteği, verdiğine hamd, şükür.
Sayısız nimetlerin,”tam ücretin ver” demez,
Çok kusuru affeder, olsa şayet kul şakir!

Medeniye nankörlük, yakışır mı bey kardeş?
Sana yakışan tavır; Rahmanına şükrandır!
Niye yoktur tazimin, hal böyleyken ey kardeş?
El sallayıp boş vermen, bil ki, büyük küfrandır!

Değil mi dir büyük gaf, kulluğunda lakaytlık?
O ki sana şu arzı, tefriş edip döşemiş!
Tüm dünyevi çalışman, olur sonra; “heyhat” lık,
Bu gerçeği Son kitap, gayet sarih söylemiş!

Değil ayı ve yılı, boş geçirme bir anı!
Bazen insan o anla, sonsuzluğu kazanır.
Madem Allah dünyada, sınav yapar insanı,
Hakla dolmazsa sine, kör şeytana aldanır!

İlim, irfan tahsil et, sonra hazmet bunları!
Yapmazsan bildiğini, ona hamal olursun.
İlmiyle amillerin, güzel olur sonları!
Aksi halde ukbada; elim azap bulursun!

Cihat ŞAHİN
16.01.2010-İZMİR