Boş Şarjör Şiiri - Tunahan Hapak

Başımın üstünde kar çiseliyor
Belimde silah, kabzasının içinde.
Kabza deriden, silah buz kesilmiş.
Barut kokusunu unutmuş namlu,
Patlak bir balon gibi, sokaklarda dolaşıyorum

Boş şarjörle adam öldürmüş gibiyim.
Adam dediysem lafın gelişi.
Yedi el ateş etmişim, öyle söylediler.
Boş şarjörle adam ölür mü?
Namluyada mermi sürmemişken hemde.

Oysaki silahımı bulaştırmazdım böyle işe.
Benim planım, mendillerden uzunca bir ip yapmak
Ve asmaktı onu şehrin en işlek caddesine.
Ben öldürmedim hakim bey!
Boş şarjörle adam ölmez.