Boş sandal Şiiri - Feridun Karaca

Unuttum artık... sensizliğin üzerinde, sevdana yelken açarken..
umutlarımızı
arıyorum..
nereye estiğini bilmeden,savrulan yüreğimi, kıyısı olmayan,
hırçın dalgalara bıraktım..
Arkama dönüp hiç bakmadım bile..
Ben seni ararken,
kendimi..
nasıl da kaybettim...

Hiç konuşmuyorum artık...
Kalbim mühürlendi sen gidince..
Lal olmuş dilime düğümlenmiş...
Herkesin gizli sevdası varya,
Benim gönlümde,
Hayalini unutamadığım sen...
Hiç bitmez
özleminle yaşayacak..

Söyleyin..
Ben o gülüşüne kurban olduğum sevdam, neden bu kadar acımasız...?
Neden denizinde boğuldum?
Neden çölünde sussuz kaldım? Neden?

Şiir yazan kalemimi kırarken, neden kalbinde idam edildim?
Ben bir sana, birde bu hayata ahhh dedim..
Bak şimdi ruhum o bomboş sandalda...
Karanlik sularına demir atmiş sevgim...
Izdırap çeken bedenim, hala beni bıraktığın yerde yatıyor....

Kürek çekiyorum sensizliğin denizinde...
Rüzgar bana yardım ediyor hasretini estiren dalgalara karşi...
Ümitsizlik yok diyor bulutlar...
Yağmuru sevdiğin için..
Ben sana doğru yol alırken,
İçimden yükselen çirpinan kanatsız sevgim var hala..
Ve o seni çok seviyor..
- - - Çok seviyor---