Boş Felsefe Şiiri - Kasım Kobakçı

Geçti çağlar, eskimedi usulün,
Bu köhne gemi, kalma atalardan.
Deyin siz, neresi ulu can almanın?
Merhamet mi gelen emir, göklerden?
Duymaz mısın, bir ses var vicdandan?
Bu çağrıya kalbinle doymaz mısın?
Neyin nesi, bayram diye coşman?
İnsanlık hevesini, yitirmişsin.
*
Yenidir senin aklın, kökü yoktur,
Bizim töre ulu bir pınar, çoktur,
Paylaşmaktır Yaradan'a en güzel şükür,
Donanır sofralar, karınlar toktur.
Gelip de el sözüyle, bize akıl satma,
Özünden habersiz, nefsine batma.
Gelenek dediğin bin yıllık bir bağdır,
Senin boş felsefen bize hep yabandır.