Boş Elbise Şiiri - Güven Tekin

Ölümün kollarındayım.
Hasretinin ateşinde, nefes alamıyorum.
Sensizlik diyarında, kaderimde olan sevgine umudum kalmadı.
İdam sehpasında sallanıyor bedenim, hissediyor musun bilmiyorum.

Can vermek üzereyim, gelir misin bilmiyorum.
Son nefesimde, yine sen, yine sen.
Selam okunuyor her sabah vakti,
Soğuk toprak altında bedenim.

Islandı sevda, aşk şarkıları ile mezarım.
Güller yüzün gibi, güldü toprak altında.
Yaralarım artık huzura kavuştu.
Sessiz çığlıklarım sessiz kaldı.
Duymadığınız sesimi, kara toprak duydu.
Aldı beni, bedenimi yanı başına.

Sizlerden tek dileğim var benim:
Kan kırmızısı güller dikin mezarıma.
Yaralarımı anlatsın sizlere.
Uykusuz gecelerim, derin uykuda bakın bana.

Cesaret edemez kimse sormaya,
"Son dileğin var mıdır?" diye.
"Ürkme, korkma," diye duymuş olacağın son sesleniş.
Ölüm almıştır artık canı.
Yerdeki yatan, değersiz, boş bir elbise.