Boş Şiiri - İsmail Özdemir

Solan çiçeklerin, kırılgan köklerinde gördüm
Bir damla gözyaşının sakinliğini.
Elimde tuttuğum umutlarımı buruşturup attığım zamanlarda
Sessizce kıvrılıp bir kenarda,
Ağlamaklı olmuş bir bebeğin dolmuş gözlerinde
Esir oldum bilmediğim demlerinde.
Bir ben var mı benden sonra gelecek yaşamlarda,
Soruları esir etse de hayatı,
Eminim ki benden çok daha fazla olacak gelecek hayatlarda.
Sorunsuz bir hayatın kısa gölgesinde saklanmış bir dev uyandığında,
Belki de ben olmayacağım ayaklarının altında.
Biri gelir diğeri gider,
Hayat devam eder ya da sona erer.
Bunların cevaplarını veremeyeceğim bir zaman asıl beni defeder.
Kızaklar üstünde giden bir hayata ne zaman bir düş eşlik ederse,
İşte o zaman ben varım derim bu hayatta.
Var olmayacak bir yaşamda,
Sessizlik hâkim olur her tarafta.
Ve bir tek bu dünya kalır her şeyiyle bilinmeyen bir zamanda.