Boş Şiiri - Ekrem Bozkurt

Her şey boş
Sınırsızca büyüyor, hiçlik.
Uzaklar ölüyor ya da ölüler uzaklaşıyor benden
Güneş etkilemiyor tenimi
Yağmur eritmiyor
Rüzgar çevremi dolaşıyor ürpertmeden tüylerimi.

Boş her şey diyorum, anlasana.
Hayat boş, sevda boş,
Boş işlerle uğraşıyoruz; işimiz başımızdan aşkın.
Ha bire, çirkinleştiriyoruz dünyayı
Yaşamak içimizden geçiyor
Durmaksızın
Bir rüzgar, iskeletimizde ıslık çalıyor
Kendi dinginliğimizi dinliyoruz,
Aciz, bir beden de.

Madem yüreğimiz yok sevgimize:
Saksıda ölüyor çiçekler.
Kaburga kafesinde
İçimizde koruduğumuz halde

Her şey içerden boşalıyor
Kof dağları büyüyor
Ömür yiyen, dönüyor kendi ekseninde

Öğütüyor
Doymaz bir şekilde…

Tükürerek kemiklerimizi…

İzmir-Haziran-2009