Borç Batağı? Şiiri - Cihat Şahin

Borcum çoktur hangisini ödesem?
Ben doğuştan borçlu doğdum kardeşim!
Ödemekle bitmez bunlar “ha...” desem,
Billâh dostum, şu dert ile var işim!

Beş asırda biter belki bir teki
Yetse hayat, bari onu ödesem
Bu ödense, ne olacak öteki?
Ömrüm yok ki, başka asra ko desem.

Yaşam borcu kaça patlar bir kula?
Hesap eyle, havasıyla, suyuyla!
Altmış yılda mümkün değil hallola?
Fani olan ödeyemez sayıyla!

Güneş için ne ayırdım kenara?
Ya toprağa, borcum yok mu sanırsın?
Ne ödedim su içtiğim pınara?
Aracıyı gerçek malik(!) tanırsın!

Şu meyveler, bu sebzeler nereden?
Hiç eksilmez, bak sofrandan pek çoğu!
Zannedersin sen bunları sıradan(!)
Bir yıl için, düşünsene hiç yoğu!

Elim, ağzım, olmasa da olur mu?
Göz ve kulak, fuzuli mi elzem mi?
Olmayanı biri bana alır mı?
Bu konuda, bütün diller mülzem mi?

Hesap etsem telaffuzu na-mümkün!
Onca uzuv, onca hasse ne eder?
Söylemesi mümkün ise, de; ”mümkün””!
Biliyorum doğru cevap; ah, keder.

Binler asır yaşasam da zor işim!
Bu bataktan halas bulmam mümteni!
Kırmak için, az gelirdi kirişim,
Mahkûm olmuş görür idin sen beni.

Hâlihazır böyle iken doğrular,
Borçsuz gibi(!) gururlanır şu nefsim.
Gerçek birken, zanneder çok doğru var(!)
Destek olur alçak nefse, kör hissim.

Mantık mefluç, idrak uğrar dumura,
Vicdan yasta, kalp isyanı oynuyor.
Deli gönül; “almam diyor umura! ”
Borç artsa da, o, sefaya doymuyor.

Dua edin, dostlar gönül ayılsın!
Yoksa beni helak eder şu tavır.
Hak acıyıp, azım çoğa sayılsın!
Mahvolurum sayar ise bir gâvur.

Cihat ŞAHİN
01.08.2010-İZMİR