Bölünen Günler Şiiri - Rabia Yalçın

Boncuk boncuk saçılan
Mermiler değil yaşlar
Sanki saplantılı bir ergen
Beynimde kirasız yaşayan

Yaka kartımda terk edilişim
Ufak ufak okunsun diye kazınmış
Diktelere sığmadan, yersiz kalmış
Hep olduğu gibi

Mazgallardan taşsa yağmurlar
Öyleyse hissedeceğim özgürlük.
Kozmopolit bir ülke deneyi
Kozadan çıkarılma projesinde
En umut vadeden denekse benim

Bakış açıları, varoluş sancıları
Yanıltmak için insanı
İnsandan insana
Kar zarar tablosunda
Demli bir çayla servise şayan

Histeri köstekleştirir bedeni
Bakir sahafların bakışları aleni
Satarken elinden geleni
Alırken kaçak serseri

Keçi sakalından sallanan
Sımsıkı bir deri bir kemik
Öylesine siyanoz öylesine habis
Mevkiisizlerce mevkiilere atanan

Benden börek olur mu?
Lastik toka olur mu, yorgan olur mu?
Sahibine ev olur mu,
Evine sahip?

Efkar her gece
Yazdan kalma esintilere
Boşveremediğim benliğime
Herkesten çok sevdiğime, sevişlere…