Bohem bir yalnızlık benimkisi.
Dağlar benim, ovalar da
mutluluğum da hüznüm de benim
Gökyüzü ilan ettim yüreğimi
Yedi kat kubbesi, us’um da benim.
Penceremin önü çiçek bahçesi;
suyu da toprağı da benim,
kaparım bazen kapılarımı,
Ülke benim, halk benim, Hükümranlığımda gün batımını seyrederim hepsi bu…
Kayıt Tarihi : 12.8.2025 10:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Özümde çok mutlu bir insanım ve kendi içimde sararım hep yaralarımı. Biliyorum dışardan “şeyler” de gerek insana bunu inkar etmiyorum ama bir an kapılarımı kapatmak ve orada kendi hükümranlığımın keyfini sürmek istedim. Hepsi bu:)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!