Kelebekleri vardı şehirlerin
Sessizce uçuşan engin kırlarda
Kanatları ipeksi ve ürkekçe
Çırpınırdı o eski zamanlarda
Baharın her rengine hâkim yamaçlarda
Kelebekleri vardı şehirlerin
Arı gönüllü insanları vardı
Kırışık alınlarında yoktu şikâyet
Yanaklarından süzülen terdi bereket
Bütün bir şehri besleyen gönülleri
Ve kanaatti tüm zenginlikleri
Arı gönüllü insanları vardı
Yabancı çocuğu yoktu sokakların
Açıktı kapılar herbirine çocukların
Sokak bir gülşen, çocuklar şendi
Firdevsî nağmelerdi dudaklarında titreşen
Gözlerinde meleklerdi gülüşen
Yabancı çocuğu yoktu sokakların
Evlerin dumanı ortak tüterdi
Ekmekleri herkese yeterdi
Ağlamak birdi,sevinç,hüzün bir
Can çekişirdi gamsızlık kim bilir
Hasretler,gurbetler hep bir di
Evlerin dumanı ortak tüterdi
Yağmur yağınca herkes ıslanırdı
Güneş herkesi aynı ısıtırdı
Anneydi toprak,bulutlar sebil
Ay fenerimiz,yıldıızlar birer kandil
Sinelerde coşku,heyecan vardı
Yağmur yağınca herkes ıslanırdı
15.04.2015-Astana
Kayıt Tarihi : 10.5.2015 22:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!